BANK MENCURI DUIT KITA

Berikut adalah terjemahan daripada artikel yang telah ditulis oleh Simon Templer pada hari Jumaat, 16 Oktober, 2009.

Siapa yang pernah cuba dapatkan kemudahan overdraf daripada bank tempatan dan kemudian diberitahu bahawa perlu ada deposit tetap dengan jumlah yang sama dengan bank berkenaan?

Berapa kerapkah kita mendengar cerita tentang usahawan-usahawan kecil yang perlukan pinjaman bank untuk membantu perniagaan mereka tetapi ditolak kerana mereka tidak mempunyai kolateral yang kukuh?

Pernahkah seseorang yang mempunyai idea perniagaan tetapi tidak mempunyai modal cuba mendekati bank tempatan tetapi ditolak kerana tidak mempunyai rekod yang lepas?

Semua di atas adalah pengetahuan biasa bagi orang kebanyakan di Malaysia. Tidak untuk pemimpin-pemimpin politik kerana mereka tidak berminat kepada kebajikan dan mereka juga tidak berada di bumi yang nyata. Jangan fikir bahawa masalah ini dihadapi oleh bukan bumiputera sahaja. Segala skim-skim kerajaan juga tidak diagihkan dengan mudah kepada usahawan bumiputera. Mungkin tak ada hubungan kot....

Bank-bank di Malaysia adalah karut. Daripada keperluan yang mengarut bagi "introducer" (orang yang perkenalkan) untuk membuka akaun (secara serious, Untuk apa) hingga kepada tahap servis yang menjadi tonggak mereka menjalankan sesebuah bank.

Apakah objektif utama sesebuah bank? Saya mengatakan untuk menerima deposit, dan meminjamkan deposit berkenaan, dan boleh mendapatkan untung dengan mengenakan faedah.

Adakah bank-bank kita memenuhi objektif-objektif ini? Sebahagiannya. Menerima deposit - Ya, Memberikan pijaman- Tidak. Tetapi mereka masih memperolehi laba yang besar. Huh?

Bank-bank tempatan kita tidak lagi berminat untuk buat duit dengan faedah yang diperolehi daripada pinjaman. Ini adalah kerana ianya berisiko tinggi, dan mungkin boleh jadi lapuk. BAru-baru ini, Semasa makan tengahari perniagaan, saya berpeluang mengenakan beberapa orang ahli bank yang bank-bank mereka sepatutnya dilupuskan dan mereka perlu cari perniagaan lain jika mereka tidak lagi berminat untuk berikan pinjaman perniagaan. (Saya bukannya minta pinjaman). Mereka sebenarnya terlalu berhati-hati dengan penilaian kredit. Dan kedua-dua pegawai bank dungu boleh pula tanya saya, bagaimana saya rasa kalau saya diminta untuk meminjamkan wang. Demi tuhan, saya bukannya dalam perniagaan meminjamkan wang - tetapi anda!

Sebenarnya bank-bank kita tidak punyai bayangan apa yang dikatakan penilaian kredit. Penilaian kredit adalah satu tugas yang berat kerana ia memerlukan penilai yang ada ciri-ciri Nostradamus. Tetapi kerana kemahiran yang lemah dan kurang kemampuan telah mengakibatkan pendekatan yang lebih malas dipilih berasaskan kepada 'polisi-polisi' yang dibuat oleh 'pengurusan atasan'. Ia seakan-akan menggambarkan sesiapa saja boleh membuat penialaian kredit pada hari ini. Borang-borang telah disediakan. Jika anda memenuhi cukup tanda tick, anda boleh dapat pinjaman. Berita buruknya adalah 2 perniagaan yang nampak sama. 1 borang mudah tidak dapat memenuhi keperluan 'hidup' entiti berbentuk perniagaan. Bagaimana boleh pelawak-pelawak yang duduk di belakang komputer boleh menterjemahkan keuntungan dan aliran tunai dan membuat pelunjuran yang ditunjukkan oleh perniagaan ini kepada pihak bank? Apakah mereka benar-benar memahami ratusan jenis perniagaan di luar sana? Terlalu banyak usaha perlu dibuat, dan terlalu banyak kemahiran diperlukan.

Bank=bank kita bernasib baik, dan kita yang tidak bernasib baik, kerana mereka menemui sumber pendapatan baru = dalam bentuk caj perkhidmatan. Rakyat Malaysia sentiasa merungut yang bank-bank mengenakan caj untuk setiap perkara dan Bank Negara tidak ambil peduli. Lagi pun, mereka inginkan bank-bank sentiasa terapung.

Rakyat Malasia dikenakan caj seolah-olah tiada hari esok untuk gunakan duit mereka. Caj bank dikenakan sebaik sahaja anda membuka akaun simpanan atau akaun semasa - fee pentadbiran, fee carian. Kemudian anda dikenakan fee tahunan. Ada lagi fee dikenakan jika tidak menjaga akaun minima. Kenapa? Ianya duit saya, kenapa saya tidak boleh belanjakannya? Celaka betul, kerana anda dikanakan caj jika akaun anda tidak aktif. Jika anda keluarkan duit dari ATM bank yang lain, anda dikenakan RM1. Dan RM1.50 bagi pemindahan duit melalui perbankan Internet. Hello! Tidakkah saya menjimatkan usaha manusia dengan menjadi lebih teknikal? Kenapa RM1.50 setiap transaksi? Lebih celaka bagi banyak lagi transaksi hinggalah ke masa anda menutup akaun anda. Kliklah pada mana-mana laman web dan lihatlah kepada senarai panjang caj-caj perkhidmatan yang dikenakan.

Saya betul-betul tidak dapat menganggar berapa banyak yang dibuat oleh bank-bank kita setiap tahun dengan mencuri duit kita. Ya, mencuri. Ianya adalah dengan jelas rompakan di sian hari. Tapi yang pastinya adalah caj perkhidmatan ini adalah satu industri bernilai berbillion ringgt. Perlu diingatkan, akaun korporat dikenakan caj lebih tinggi daripada akaun persendirian. Berbillion ringgit diperolehi cara percuma.

The star telah melapurkan pada 16 Oktober 2009 dalam artikel bertajuk "Public Bank Posts Higher Q3 Net Profit" ("Public Bank Perolehi Keuntungan Bersih Lebih Tinggi di Suku Tahun 3" :

1. Bagi tempoh 9 bulan berakhir 30 September 2009, Public Bank perolehi untung bersih RM1.84 billion.
2. Lain-lain pendapatan operasi bertambah 10% kepada RM1.03 billion.

Apa yang anda nampak daripada perkara di atas? Lebih daripada 50% daripada keuntungan Public Bank diperolehi daripada bukan yang asas-perniagaan. Jika itulah kesnya, apakah boleh bukan yang asas-perniagaan sesebuah bank sekarang ini dipanggil sebagai perniagaan asa? Lagi pun, Public Bank tidak lagi memperolehi pendapatan utamanya daripada aktiviti pinjaman.

Dan saya tertanya-tanya berapa banyakkah daripada RM1.05 billion ini diperolehi daripada caj perkhidmatan.

Sesuatu adalah tidak kena dengan cara bank-bank di Malaysia ditadbir. Pengguna tidak wajar dilondehkan mengikut pandangan bank sahaja.

Bank-bank juga ada tanggungjawab sosialnya. Ianya adalah untuk mengitar wang dalam ekonomi. Memberikan pinjaman adalah satu aspek penting. Saya memahami memberikan pinjaman adalah satu perniagaan berisiko. Sistem memberi pinjaman dalam negara ini satu masa dulu sangat teruk semasa pra Krisis Kewangan Asia, dan bank-bank telah terjejas teruk. Dan kita takkan tidak tahu tentang Krisis Kedit semasa. Tetapi memahami bahawa perkara-perkara ini adalah akibat daripada tamak dan gelojohnya bank-bank membuat keputusan. Dalam kedua-dua krisis, duit diberi seperti air yang mengalir. Terlalu sedikit penilaian kredit dibuat. Tetapi, sekarang ni kita menghadapi keadaan yang berlawanan pula.

Sememangnya perlu ada penilaian kredit yang teliti dan menasabh dan bukannya borang yang meletakkan tanda seperti yang kita ada sekarang. Secara seriosnya, jika bank tidak bersedia untuk berusaha mendapatkan pendapatan daripada faedah dan tidak mampu untuk mengimbangi risiko memberi pinjaman, jangan jalankan perniagaan perbankan.

Duit hendaklah diusahakan. Jika ianya perlu diusahakan dengan cara yang susah, maka teruskanlah. Bank-bank kita hidup dengan bebas dengan mendapat duit melalui pelbagai caj perkhidmatan. Baliklah kepada objektif utama untuk memberi pinjaman wang. Jika risikonya tidak dapat diterima, maka saya cadangkan supaya bank-bank melihat kepada bentuk-bentuk perniagaan yang lain. Ada banyak pihak lain yang bersedia untuk mendapat duit cara yang susah.